این روزها مردم ما در شرایطی به استقبال نوروز می روند که سفره ها و جیب هایشان خالی تر از همیشه است. گرانی و تورم سرسام آور، اکثریت آحاد جامعه، یعنی کارگران، کشاورزان، معلمان، پرستاران و ... را به زیر خط فقر رانده است. رشد تصاعدی قیمت کاغذ و سقوط شمارگان کتاب و مطبوعات، صنعت بی رونق چاپ و نشر را از نفس انداخته و امنیت شغلی و معیشت شاغلان این صنعت و نویسندگان و روزنامه نگاران را به طور جدی به مخاطره افکنده است. در چنین شرایطی، انتشار پایان ناپذیر اخبار اختلاس ها ی نجومی و غارت منابع مالی و طبیعی کشور، نمکی است که بر زخم مردم پاشیده می شود، بی آن که گرهی از کار فروبسته ی آنان بگشاید. صاحبان قدرت به جای چاره جویی برای صنعت نشر و جلوگیری از تعطیلی فعالیت ها و مشاغل فرهنگی، بر تداوم سیاست سانسور پافشاری می کنند. به جای حمایت از جریان آزاد اطلاعات که عاملی مهم در افشای دروغ وُ ریاکاری و جلوگیری از فساد است، روزنامه نگاران و نویسندگان را از بیان حقایق بازمی دارند یا به بند می کشند. و این مصداق همان مثل مشهور است که می گوید: سنگ را بسته و سگ را رها کرده اند.
کانون نویسندگان ایران با آرزوی برچیده شدن بساط سانسور و آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی، فرا رسیدن سال نو را به مردم ایران و ملت ها و اقوام دیگر که نوروز را پاس می دارند شادباش می گوید و برای آنان آزادی، صلح، امنیت، رفاه و شادمانی آرزو می کند.
کانون نویسندگان ایران
نوروز ۱٣۹٨