شعر ِ پس از حذف یارانه‌ها

با بنفش ِ سرخ که زرد می شود
آبی را که بخار است و هنوز
آبی را که ریخته پشت ِ مسافری که هنوز
نرفته جایی تا برگردد
برگردنش بنفشی که سرخ
آویزم
می‌ریزم
زرد می‌شوم که از من است
این سرخی آتش ِ نفرت
که بر من است
شعر و شعار و وقاحت که در تنت
آویخته گردنبندی
که نه سرخ
سرخی که زرد
بنفش بود
و نبود